Τα Αδεσποτα Poem by Valia Maistrou

Τα Αδεσποτα

τα αδέσποτα σκυλιά
στου δρόμου την άκρη
λίγο φαϊ και νερό στα σκαλιά
πώς ξεροσταλιάζουν γι αγάπη

τα αδέσποτα σκυλιά
πώς τα μαζεύουνε κάποιοι με μαστοριά
με χάδια πρααίνουν κουνούν την ουρά
ηρεμούν μετά, δεν βγάζουν μιλιά

τα αδέσποτα σκυλιά
τα μερώνουν με ζεστό σπιτικό
αυτά όλο μάτια μεγάλα υγρά
πού να πάει το μυαλό στο φευγιό

τα αδέσποτα σκυλιά
τα βαριούνται εύκολα μετά
τα κλείνουν έξω απ' το σπίτι σιγά-σιγά
ν' αναρωτιούνται τι πήγε στραβά

τα αδέσποτα σκυλιά
τα μερωμένα στο δρόμο πεταμένα
και μερικοί άνθρωποι από μίλια μακριά
μερικές φορές πώς ολόιδια μοιάζουμε...

(30.08.1999 '10 και πλέον ιστορίες μετά το 30')

Tuesday, December 15, 2015
Topic(s) of this poem: love and life
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
How similar to stray dogs some people may be due to human negligence
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Valia Maistrou

Valia Maistrou

Athens, Greece
Close
Error Success