Γυμνή Ερωμένη Poem by Elena Ioannou

Μ ' αγγίζει η απουσία της διάφανης νιότης.
Γυμνή ερωμένη ενός παλιού Δεκέμβρη,
ξεδιάντροπη, σαν φάντασμα εμφανίζεται
στις παγωμένες νύχτες του Χειμώνα
και μένω ασάλευτη να την κοιτάζω
σαν κάτι το ιερό,
το ανέγγιχτο, το άγιο.
Απατηλό όνειρο,
σε έζησα, σε γεύτηκα
μην τυραννάς τη σκέψη,
μην με σταυρώνεις, φθάνει.
Σαν γεύομαι το παγωμένο χιόνι
δεν απομένει τίποτε άλλο,
παρά μόνο, νοσταλγικά να σε θυμάμαι
κι ήσυχη στο κρεβάτι, αιώνια έφηβη,
να πέφτω, να κοιμάμαι.