Een Kort Verhaaltje Over Eén Van Mijn Wandelingen.... Poem by Sylvia Frances Chan

Een kort verhaaltje over één van mijn wandelingen:

Gewend om te wandelen, heb ik vandaag een extra dikke jas aan,
want het zal erg koud worden,
de wind snijdt door je heen, zo koud is het, maar ik ga toch een eindje wandelen,
ik heb vandaag exrtra vrije dag, echt te gek om extra te kunnen wandelen, het nederlandse weer is er berucht om zijn weers-veranderingen, vaak voorspelt het
ietsje zonnig, maar het houdt zijn woord niet, nou dan heb je plotseling windstoten en harde onweersbuien, daarom heeft de doorsnee nederlander een paraplu in zijn auto, voor het geval.

De hemel ziet er goed helder uit, weinig cumulus. In de verte zie ik mijn buurvrouw lopen, zij komt van de supermarkt af, zij houdt niet van wandelen,
ik daarentegn houd niet van boodschappen doen, wel van wandelen, trouwens het boodschappen doen wordt voor mij gedaan, de huishoudster is een trouwe werkster, al jaren in dienst en zij vindt het werk nog steeds leuk, gelukkig maar, anders moet ik wéér een nieuwe huishoudster zoeken, die vind je nog niet, maar nog ik in de krant.

Het is pas om half 12 's middags, maar het is wel erg donker, misschien gaat het sneeuwen, je weet het maar nooit, dus trek ik maar alvast sneeuwlaarzen aan, ook tegen de gure kou.

de bewegingen in het water, ik wandel altijd langs de waterkant waar de algen groeien en er kroos is, lange smalle wateren met kroos vind ik er gezellig uitzien, dat groen dat mosgroen is ook zacht en mooi groen. Deze groene kleur gebruik ik vaak voor mijn schilderijen, een weids landschap met hier en daar kleine bloemetjes.
Al zeg ik het zelf, het ziet er snoezig uit, deze schilderij!
Intussen ben ik langs de oude school van Ferdie gelopen, het gebouw staat nu onder monumentenzorg
en het ziet echt verzorgd uit. Oorspronkelijk heette School Nummer Eén, het staat aan de hoofdstraat, nogal een druk punt, nostalgische
momenten komen naar boven drijven, goh, de kinderen waren net 5 of 6 jaar, nu zijn ze al medische specialisten geworden, net als pa, en doet elke dag ziekenhuisdienst om de beurt met zijn collega's.
Nu zie ik de kerktoren van de buurt en ga ik wel even bij de buurtcafé aankeren om er een gezellige kopje cappuccino te drinken

vreemd genoeg: het regent niet, noch stormt het of sneeuwt het. Echt leuk dat kopje cappuccino, ik kreeg ook wat lekkere Lindt erbij. Met wandelen zijn drie uren snelvoorbij en het is leuk om te doen.
Snuiven buiten de frisse lucht, echt geweldig


Ik zie een haas wegrennen, en in de bomen zingen de merels,
ik heb ook nog het winterkoninkje gezien, of niet?
Maar de vogels komen en gaan niet meer exact volgens het weer.
Als de ganzen het al te koud vinden, vliegen ze direct naar het zuiden, naar zuid Frankrijk of noord Afrika, ja de dieren zijn slimmer dan we denken.
Nu ga ik snel naar huis.
Tot een volgende keer maar weer.


©Sylvia Frances Chan -
All Rights Reserved
Weekend-Vrijdag 6 maart 2020