(DOM ZA TEŠKO-MENTALNU REHABILITACIJU) Poem by Delimir Rešicki

(DOM ZA TEŠKO-MENTALNU REHABILITACIJU)

gađenje i strah.

konac i prsti pletu mirno ludilo ruku,
tapiseriju usne.

uvijek u gomilama
(strah ulaza, izlaza i zida)
bijelo u brigu, oličenoizobličen dan.

oni nemaju kuda do natrag, kaže prvi glas:
pijana sperma lije ludilo u vrijeme, ja sada
čujem, veli drugi glas:
sedam su dana hodali i glave
kupali i uranjali u tmini.

osmo im se jutro
pokazala ravnica.

COMMENTS OF THE POEM
Be the first one to comment on this poem!
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success