We Shall Return There Again Poem by RIC BASTASA

kini ang wala na nimo makita
gusto nimong ilubong
ang imong hulagway

this is what you have not seen
you want to bury
those images

diha sa likod sa balay nga nipa
sa kilid sa punoan sa nangka
nga wala na mamunga
sa layo dili na nimo

at the back of your house made of nipa shingles
beside the langka tree
which did not bear fruits
at the distance you cannot

kaayo maklaro ang usa ka iro
nga puti nga dunay puntik
nga itom sa iyang wala nga mata
gutom nangarol bahong
patay nga baki

anymore see clearly that dog
with a black make on its eye
hungry and sickly and smelling
like a rotten dead toad


wala na'y tawo kining balaya
hagbay ra namong gibiyaan

no one lives in this house anymore
it was long ago that they left

ang nagpabilin lamang
mao angmga handurawan
nga nagpunay og hinuktok
sa kilid sa bintana
nga hagbay rang nadugta


what is left here are only the memories
which are restless
by the side of the window
which was also rotten

gibitik ang iro
gihimong sumsuman
sa mga palaigit

the dog was trapped
made as viand
by the drunkards

ang lubi nga tigulang
wala gyoy mga pulak

the old coconut tree
did not bear fruits anymore

ang kabaw gikitlan
ug ilang gipaambitan


the buffalo was butchered
and they shared the loot

ang dalan nangliki na
gumikan sa dakong hulaw

the path cracks
because of the drought

kini ang dili mo
gusto nga mabati apan
sayod ko sa pag-abot
sa saktong panahon ato lang
gihapong balikan


this is the one that you
do not like to feel but i know
that the time will come
on that ripe moment
we shall return there again