We Moeten Weer Gewoon Gaan Doen Poem by Madrason .

We moeten weer gewoon gaan doen zij de minister
en ook zijn lakeien beaamden dit sinister
de graaiers
hebben niets fraaiers te doen
dan adelborstje uit te hangen
voor een fooi een lichtekooi
en heel klein beetje poen
of zeer belerend te verlangen
naar protestants kasteiden
't is niet meer te bestrijden
Winnie weet het niet
zal sorg dragen
borg staan voor kamervragen
als ze nuchter is
en van minister sterke plas
gekeken in het diepe glas
hoe diep dan toch de bodem was
hoor ik de druppels Plassen
over de Flevopolder heen
het is me toch een
meten en een passen
hij heeft heus zicht
op hoe men de last verlicht
van de euromatrassen
laat U toch verrassen
brave borsten
dorsten ons plots
met verve weer de kerken
in te werken
ze lopen 'over'van de trots
we zullen het wel merken
de caritas weer in zijn sas
die mogen zich versterken
hoezo democratie
demonisatie
van de gewone man
op wie men nog vertrouwen kan
die van benauwdheid niet meer poepen kan
door ongewone vrouw
en een enorme zeikerd
waar is die witte pruik gebleven
-wie heeft hem witte boord gegeven-
allen te samen in de kijkerd
'wanneer gaan wij hier over roepen dan'
want teven zetten
graag de boel op-stelten
wie roemt er nog uit roemerglas
zo gaan we weer
ja nog een keer
van de wanprestatie
in de doofpot
naar de slappe was
in mini-steriele zijden jas
gelabeld JS-effen
wanneer we het beseffen;
'emigreren, koffers pakken'
ja lopend in de pas
of heel veel pijn
en nieuwe wijn
in oude zakken
en nog veel meer
heel veel meer
van dit soorton-gemakken!