Vergeetmenietjes Poem by Madrason .

Vergeetmenietjes

De stofmijt eet ze op
de muizen knagen
aan onbeantwoorde vragen
de muren klagen
om licht.

De huizen zwijgen
al piepen de deuren
en kraken kozijnen
en voelt men
haast hun
pijnen.

Het kind dat zag
verlegen lach
een onbegrepen
beeldenrij
het ging zo snel
voorbij.


Madrason okt 2014

Monday, October 6, 2014
Topic(s) of this poem: art
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Madrason .

Madrason .

waalwijk netherlands
Close
Error Success