Tusken Loft En Wyn Poem by Iris Mista

Tusken Loft En Wyn

Ik wurd wei tusken loft en wyn
in dof ljocht om't ik net skyn
fergetten foar de iere moarn
net west, dus ek net stoarn

Wat is it dochs, it wêzen
tusken wetter en beferzen
floeiber, fol fan libben
as glêde kâldens yn it stribben

Ik ferdwyn tusken see en strân
nimmen fielt dy wiere bân
en sa yn it moanneljocht
ferdampe en ek net socht

September 9,2013

Monday, April 7, 2014
Topic(s) of this poem: Depression
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
Complex PTSD
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success