Te Vroeg Poem by Caroline Verhelst

Waarom kan ik jou niet loslaten,
kan ik jou nou niet laten gaan...
Waarom is het toch zo moeilijk,
waarom valt het mij zo zwaar?
We hebben het geprobeerd,
maar om de één of andere reden
hebben we gefaald,
dit zijn de statistieken,
dit is de realiteit!
Maar toch wringt het vanbinnen,
lijkt het alsof er iets ontbreekt?
Alsof we niet genoeg hebben gevochten,
niet alles hebben geprobeerd? En toch...

Ik weet dat jij niet bent blijven stilstaan,
dat jou leventje gewoon is verder gegaan
en je mag gerust van me weten dat ik jou
daar echt om benijd!
Want ik wou dat ik net zoals jou zonder stilstaan
en zonder omkijken mijn nieuwe toekomst
tegemoet kon gaan!
Maar hoezeer ik dit ook zou willen,
de gedachte zonder jou verder te moeten
doet me nog steeds zo ongelooflijk veel pijn!
Ik weet dat ik moet,
dat ik niet anders zal kunnen,
maar op dit moment is het me nog steeds veel
TE VROEG! ! !