Sichuan Poem by Madrason .

Al in een prachtig dal
daar ligt een stad verzonken
wat vlak daarvoor nog dartel
spartelde dat is daarin verdronken.

Een schilderij ben jij
waarachtig een stilleven
wat doen mijn benen nu
wat deed de aarde beven?

Ach Sichuan
vervloekt je mooie dalen
met de duizenden harten
vertreden aan jouw voeten
hebben we moeten betalen
in honderdduizenden smarten.

Ach Sichuan
met mokerslagen van beton
zullen we thans begroeten
in de blakende zon
zullen we je beboeten
barstend op je nederdalen
knarsentandend om je falen.

Ach Sichuan
Vervloekt zijn jouw bergen
wat zijn wij mensen, Dwergen?

We zagen in de ochtend sneeuw
nu rest ons allen maar
alleen die lange nieuwe muur
en haar betonnen schreeuw.

Ach Sichuan zonder vuur
waar blijft jouw schone natuur
waar is je ziel
en ons oude leven gebleven?

Ach Sichuan
toe lach toch weer een keer
't is ons niet om het even.

Al in een prachtig dal
daar ligt een stad verzonken
wat vlak daarvoor nog dartel
spartelde dat is daarin verdronken.