Pondjes Boter Op Je Hoofd Poem by Madrason .

Zie twee carnivoren smoren
eerst de voetjes dan de oren
ik zag twee kannibalen balen
zagen nergens mensenvlees
totdat ook de varkens kwamen
en er samen met hen werd gefeest
het zwijn zei: ' neem mijn stukje vlees',
de mens: ' ik zal je teken steken',
als of het altijd zo geweest
konden met elkaar wat potjes breken
toen kwam er nog een paardje bij
die hinnikte me wat te blij
hij had een reuze kukident gebit
en raadt eens wat daar tussen zat
haartjes van een mensengat
van de krukken van de man
maakte het er tandenstokers van
'men moet niet altijd blijven mauwen'
loeide de koe al op de stal
schudde met zijn gat het poortje open
paardje zette het op ga lopen
maar het was helaas niet snel genoeg
en slikte te gretig de varkenskrullen weg
zeg, stikte zomaar in zijn eigen pech
nu vraag ik me stellig af
wie eet wat of hoe of dat
weet je wat je werkelijk eet
bel me dan maar even snel
dan vertel ik het Margreet
heb je niet teveel beloofd,
zeven pondjes boter op je hoofd
?