Ne Dhe Hena Xheloze Poem by skender iljaz braka

Ne Dhe Hena Xheloze

Ne dhe hëna xheloze…….

E dija që më prisje..…..
Dhe unë të erdha turravrap.
Mbështetur të gjeta në murin
e mbushur me myshqe e likene,
të mbretërisë së mëkatit.

Ti ishe xixëllonja përmes errësirës.
Ti ishe vlaga e zemrës së tokës.
Tejdukshmeria e kristalte e hapsirës.
Brumi i ardhur i riperteritjes së botës.

Nga dritarja e hapur, syri tinzar i nates,
përgjonte çastet tona të çmëndurimit.
Prej epshit digjej ekstaza mjegullore
Dhe hëna e magjepsur hetonte ledhatimet
nën përgëdhelite e duarve të pakontrolluara,
që dridheshin si prej zefirit.

O e heshtura natë.....
Merre këtë copë jete dhe hidhe
mbi krahët e tu të rrëfimit!
Lëri të rënkojnë në përtokje çarçafët e përgjakur!
Rrezato dhe një herë dritën maramëndëse të agimit!

E dija që më prisje…
Ndaj erdha me turravrapin tim,
nën xhelozinë shekullore të hënës,
për të mbetur aty si pasardhes i krishterimit.

Thursday, September 4, 2014
Topic(s) of this poem: love
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success