Lof Op De Lelijkheid Poem by Madrason .

Lof op de lelijkheid

Lof op de lelijkheid
ik houd van lange drollen
bruingebakken strak met mayo
vol bestrooid met uitjes
uit Juinen
ik jank in de duinen om de stank
van mensenvlees
het carnemildivoor
verloren in de naakte lucht
dampen die doen verkrampen
en omeletten die als Matahari's
bakken op de zilte grond
van onze Rechtsstaatstranden
mijn handen, mijn handen
de ijzeren wet der leugens
doen de ketens branden
je weet dat de democraat
onder Big Macs gebogen gaat
Big Brother is alleen nog
jeuk in de hoofden der oprechten
wie wil er nog vechten
wie ziet er nog schoonheid in de zeugen
of in de Parels die als ziekte
schijnen in de ogen
van het warrige kwijnen
op de trappen van de huid daar
dalen alleen nog maar de tranen
men wil lachen zien
of grimassen
van kleine Titanen
welke klaverjassen,
passen de kleren van de
grootste K
genaamd Kunst
niets meer echt,
alleen de lelijkheid
ligt nu nog
in de uitverkoop
en de waarheid gaat bedrukt
vol ongeloof
op het toiletpapier
dampt het
teloor. M