Lamig Ng Hangin Poem by Jesus Diaz Llorico

'Ang lamig ng hangin na biglang dumating
na hindi alam kung saan nanggaling
kaya pati mga ibon tila dumadaing
sa tindi ng lamig na dala ng hangin

Ang ulap na dahan dahang dumadaan
may dalang lungkot ng aking nakaraan
kaya't sa paglalakad sa kapaligiran
mga puno at damo'y tila walang pakialam

Ako'y naghihintay sa nagbabantang ulan
upang ang paligid sadyang madiligan
para pag-ibig mo muling maramdaman
sa simoy ng hangin sa halamanan

Aking naririnig ang huni ng mga ibon
pati na rin lagaslas ng mga dahon
na wari'y nagmamasid at sumasang-ayon
sa lahat ng lungkot na dito naipon

Kahit dagat sa'tin ang namamagitan
aking pag-ibig hindi mapapantayan
pagkat kahit ano sabihin ninuman
puso pa rin ang pinapakinggan.'