Ωο, ασημένια μου εσύ εμορφιά.
Νύχτες σαν κι αυτήν εδώ
έρχεσαι πιο κοντά από κάθε άλλη νύχτα.
Πανσέληνη, ολόγιομη
κοντά...τόσο κοντά...
Σε κατατρύχει περιέργια
για τους ψιθύρους των εραστών
ενώπιόν σου;
Νοιάζεσαι για μένα μες τη μοναξιά μου ή
για τη δράση της λάμψης σου της μυστηριακής
στις νεαρές καρδιές μες τη φλόγα του έρωτα;
Ωο! Σελήνη, Σελήνη...
Νυχτερινό δαιμονικό μες στους αστερισμούς!
Το πνεύμα σου λάμπει νύχτες σαν τούτη.
Θα σε περιμένω αύριο νύχτα,
εσένα τη στίλβουσα ανέκφραστη προσώπου μορφή.
Τόσο μακρινή...μα, Ωο! πόσο ζωντανή,
σα στην ψυχή μου δίνεις πνοή και νοιώθω ζωντανή τη ζωή!
Telio! Akouetai toso trifera! Arese poli kai stous gnostous mou otan to diavasan.
Με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Ευτυχής να το ακούω!