Kutleven Poem by Madrason .

Als ik gestorven ben
dan ruik ik nog
staat op mijn zerk
-dit was KUT's werk- geschreven
hier RUFT de kale
scheve taalvandaal
met piertjes om mijn Carne Vale
al kruipende omgeven
als ik GOD KUT zou noemen
doe ik dan aan blasfemie
doe ik dan aan dischemie
of zie ik gewoon dat wat ik zie
in alles moedertje natuur
nee heus geen haat alleen hiaat
haar naakte schoonheid
haar chocolade puur
haar lolly heel diep in haar schuur
zo succulent voor elke vent
het sopt en schuimt zo ongekend
ik ben de grootse
kutlasteraar aller tijden
ik houd van 'strakke' vagina's
en van zeer 'mooie' meiden
ik houd van bossen haar
als Bosschenaar
en als zich deuren spreiden
laat mijn geloof als paal
ondoorgrondelijk zichzelf
bevrijdend boven water staan
vanzelf naar binnen glijden
ik laat me heus niet steeds bij
elk roze glansje gaan
toe neem van mij dit dansje aan
ik geloof noodgedwongen
in een lied ongezongen
dat ik niet ongedwongen
in dit leven ben gesprongen
dankzij mijn geloof in KUT
al aan een ei ontsprongen
geloof dat zo het leven IS
en met een KUT is heus niets mis
een hut is geen gevangenis
een zachte warme kut
is heus geen kattenpis
nee met een KUT is heus niets mis
maar wel met het gezeik
van al die zeveraars
die altijd zuiver blijven
willen en stiekem om
een nat sneetje gillen
hun paal zoals de dominee
zo heerlijk langs de billen
in haar spleetje duwen willen
liefst wel tien keer per dag
als het zo even mag;
'zo plompverloren
scheef tussen hun oren'.



Madrason 07 01-2015