Kalachuchi Poem by Frederick Maurice S. Lim

Kalachuhci, kan naglaog an saimong hamot sakuyang dungo,

Dinuman kaini an sakuyang puso,

Nabuksanan an baul nin simbag,

Tunay na ika an burak ki gadan

Ta ika an kaipuhang hinangos

Nin mga pigdalaganan ki buhay.



Pag ika napaparong ko Kalachuchi,

An sakuyang dugo nag-aagos daing untok,

Salog an ugma

Kun sain pigtatao ko an sakuyang sadiri.



Maski ika nasa daga,

Maski ika luyos, alang,

An saimong parong langitnon,

Kaya dai pwedeng dai taka puruton pag naagihan,

ilaag sa bulsa,

Iuli sa harong,

Itao sa mga padaba.



Balani an saimong gayon,

Musa ka nin pantiyon,

Hamot nin mga banal na altar buda bangui…



Ika an pighahanap ko sa paros, Kalachuchi,

Kaherak man sindang mas muyang hilingon ka sa harayo,

Kun igwa,

Pero ika na tunay kun mamoot,

Pigpipintahan mo an samuyang abong buhay

Ki pula, dilaw puti, rosa sa manlaen-laen na antas,

Hilinga an kinaban,

Dai ka sana mapagal sa pagpapadaba

Ta puso mi maluluyos

Kun parong nin daga an maghadi digdi sa kinaban.