Kaadlawon Poem by RIC BASTASA

abo ang kaadlawon
itom ang mga kahoy nga nag-alirong niini
ug ang mga sagbot uga
sa akong tiilan

halayo pa ang kabuntagon
walay kalayo ang akong dapogan
bugnaw ang tanan
haw-ang ang akong kiliran

nahinumdum ako sa imong mga ngabil
ang kainit sama sa lamdag
sa kabuntagon
gihagkan mo ako
ug nadaub ang kalayo sa akong dughan

layaw ang akong panumduman
ang iyang mga pako
midagit kanako sa halayong kagulangan

gitaban ako sa akong kalibog
wala akoy nahimo
gitaral ako giwala ako gilinla ako
gihulog ako sa lam-aw sa kapakyasan

ania ako mibakho
naghandum sa kanunay sa imong hulagway
kaanyag ba sa kabuntagon
kainit sa iyang mga tudlo

gilantaw ko ang usa ka sakayan
nga nag-lutaw-lutaw sa baybayon
sa tumang kalinaw
ug hinay-hinay kining nagpalayo kanako

gitutukan ko ang mga butang nga nagpalayo kanako
nagatindog ako atubangan sa pagsilaw sa adlaw

unsa pa kaha ang akong itugpo nga mga katarungan
aron dili na ako biyaan sa akong mga panumduman?