Het Begeren Poem by Madrason .

Bezwaard door hunne ankers
zijn de bedankers
van het leven
zij die het minste geven.

Verheven is de arme man
die met zijn hoofd
verheffend dan
het firmament
aanschouwen kan.

Het vurig ros bestreden
daar smeult nog
tot op heden
de zin tot het vermogen
het Wakend blijven pogen.

De lust zweept aan
als zoete wijn
doet droesem pijn vergeten.

Maar als een last
vast aan het wiel
blijft het steeds zweten.

Zo hapert de Wijsheid ook
blijft ook in rook Geweten.