Hef Het Glas Poem by Madrason .

Ze rukten zich los
als twee warme banden
van het glanzende lippengloss
die als twee onderpanden
achterbleven op een glas
Gluhwein met roze wormen.

Haar Degas Dactyllen
trilden als leliestengels
de bengels langs Ionische Style
zegen plots moe ontdaan neer op aard.

Haar hoofd achterover
gebogen zacht wit satijn
alsof ze in katzwijm
zou raken.

Verover haar adem-stoten
op een veel te koud glas
en spreidt dan het maagdelijk
laken
alsof jij het glas zelf zou zijn.

Maar pas op voor Daffodillen
en te gretige Dactyllen,
zoet wrekend karmozijn.