Frank Martinus Arion Poem by Madrason .

Hij oefent met zwaard
op gedroogde cacteeën
die als zwalkende ridders
in de zee-zilte wind
hem af en toe herinneren
door wat verdwaalde prikkels
dat hij een mens is
van vlees en van bloed
hij slacht zijn geit met
een enorme liefde
doet de jas uit
van de tijdigheid
en zalft de aarde rood
dood hangend aan een poot
wordt er vanavond
goed gegeten
hij legt zijn wapen
af en trekt een ganzenveer
gedoopt in roet
als zijn geweer
en rubriceert
zoals een wilde die
nooit edel werd geacht
niet veel om huidskleur gaf
hij die Bohemien uit Curaçao
ja hij heeft geproefd
van Eva's vruchten
berust zich in relatie
en zal er niet voor vluchten
zo wierp hij pennenvruchten
en lachte meewarig
om zijn lotgenoten!


Madrason 05-05-2015