- VI -
Σονέτα ωραίων ερώτων
'ΕΡΩΣ
Κοίτα πως θάλασσες σκορπούνε στα δυο.
Μεγάλη Είσαι ζάλη, θεϊκό πιοτί!
Γυναίκες χορεύουν, για σένα στην γη!
Έρημος θα ομοιάζωπολύ καιρό..
Κοίτα πως τελικά, αλλάζουνε χρώμα
Δέκα πλανήτες ζητούν να σε βρω!
Μα είσαι πάντα σ' άλλον αστερισμό!
Μετά από τη βροχή, φύλλα και χώμα..
Δένονται σε ένα'πες μόνο ότι θα ρθείς!
Συ όλα τα μπορείς! Δεν είΣαι ψέμα..
Η δική Σου χαρά, για μένα γιορτή!
Αστέρια το σκάνε! Πες πως Μπορείς..
και παν'χαμηλά πως μοιάζουν Εσένα.
Είσαι η αγάπη ναι, η Ιδεατή! ..
® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem