Het is alsof de schrijver dicht
al zoekend naar wat tegenlicht
alsof hij gaarn zichzelf bezingt
en zo de stille oren dwingt
maar soms dan slaat het monster door
en vraagt hij om een koor
encore, encore and more
zo bijster soms zijn spoor
zoals de vos van de Dogon
zichzelve naar de sterren stijgt
zo zinkt zijn inkt als metafoor
met aan het eind de horizon
gewoon zoals het steeds begon
een decrescendo monogram
en zo trachtend de lippen lam
een tong die smaakt als rauwe ham! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem