Een Domino Wijk Poem by Madrason .

Een Domino Wijk

Ze schuift met haar plastic tuinmeubels over de grindtegels. 'Jelui zijn nog niet van me af, ik ben er nog'. Er staat geen onkruid in haar smetteloos betegelde terrasje, zelfs insecten en vogels moeten haar een entreekaartje betalen of om haar tuintje heen manoeuvreren. Ze moppert van het is altijd wat, doe dit doe dat, maar nooit zei ze eens "schat". Dat gemopper en gezeur en gehang aan de deur dat is voor haar een toetje, het slagroom op haar koekje bij haar boongemalen verse koffie. Ik ruik de rookworst al door de zure zachte aardappellucht heen, alleen voor de neus schijnt ze nog goed te willen zijn. Boven ligt een meisje dat lijkt op een twaalfjarige te giechelen, het kind heeft zelf nog steeds geen kind, dat baart me zorgen, misschien morgen. Maar gisteren was het kinderlijk gelach afwezig en was de stofzuiger de baas. Het niet geïsoleerd parket galmde en kraste als een huis dat zelf leeft en honger heeft.
De ramen zijn schoon en het beddengoed gelucht, ik verzucht -sta op uit bed- in een tredmolen gezet alsof ik werkelijk nog een keuze had.
Aan de overkant spuugt een sommelier uit Somalië in de stoepgoot, een mengsel van speeksel, kruiden en qat. Hij is loom en de zon heeft zijn orthodox haar tot oranje verkleurd, totaal aangepast -of deels- aan het land van Alexander. Koningsdag komt eraan, terwijl Maxima maximaal in de picture staat met een veeg uit haar Swastikamantel -onbedoeld gemoederen beroerend- schiet Abdullah "Allah-uakbar" schreeuwend naast het goal, knalhard op de rode paal, de netten trillen nu nog na. De zonnestralen zoeken vertroosting in de schaduw en zelfs de vogeltjes zijn stil. In zo een wijk waar je van Domino kunt spreken is elke zucht fataal, ach ja zo maakt men er kabaal en zo is het er weer urenlang zo rustig dat het is alsof je Magere Hein met zijn dood al sluipend naderbij zou kunnen horen komen.
Ik schuif vertrouwd achter mijn lichtplaat en qwerty er op los. Het water staat te koken en mijn betonnen trommel rammelt, vloekt en tiert om witte boterhammen, "Nondedju"!

Madrason 17 april 11u26 te 's-Hertogenbosch

Sunday, April 17, 2016
Topic(s) of this poem: story
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Madrason .

Madrason .

waalwijk netherlands
Close
Error Success