Diku Ne Buzedete... Poem by skender iljaz braka

Diku Ne Buzedete...

Diçka më tërheq buzëdetit,
sa herë që dallgët shkumbardha
prëplasen me terbim.
Sa herë që të thekëshmet
zëra tipike të netëve detare,
ngrihen thellësive me vrik.
per te shkullur spirancen time mbërthyer
në rërën brigje - brigje.
Diku, tej mes dallgeve,
imazhi yt, si nje nimfe e bukur,
me shfaqet si diten qe te kam humbur,
Ketu kam mbetur se nje Eskil
ne pritshmerinë e të pakthyeshmes.
As vete nuk e di perse...
Perseri te dua kaq shume,
dhe pse menedimet m'i ke mpire.
Si hije te tejzgjatura me ndjekin
si dikur hapat dhe zeri yt i trisht.
Si nje eremit e kryqezova per ty dashurine
aty ne ate buzedete,
ku kam mbetur pa nje alternative tjetre te dyte.

Sunday, July 13, 2014
Topic(s) of this poem: art
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success