De Zon Kun Je Niet Plukken Poem by Madrason .

Ik vond een bloempje in de stront
het groeide geurig en gezond
al recht omhoog en naar licht
en op een klaver vier gazon
kreeg het zeer kleurig haar gezicht
totdat die grauwe snauw bon ton
haar zo de nek brak voor haar hoed
een weesgegroet nog voor een dag
een met een schaduwrandjes lach
en wat iets moois werd onverwachts
iets tegenstrijdigs nooit gedacht
en het vergeet me nietje
droogde op en werd
plots een vergeef me nietje
een treurig liedje van geveinsde
pluk de dag en schone schijn
plukte die lach tussen de klavers weg
en kweekte zeg maar doods venijn
waar plots een zaal zo vol van staar
"Margriet wat ruikt je hoedje raar
-en ziet, een vlieg daar op haar haar-
wat heb je op je hoed gedaan
het lijkt wel poep of levertraan
het lijkt wel poep of levertraan". M