De Ruiter Met Zand Op Haar Lippen Poem by Madrason .

Prachtige langharige vrouwen
merries met vurige ogen
gazellen die ontsnappen pogen
vertrouwen ligt over de grens
over de grens de wens van bestaan
over de grens kun je verder gaan
wie kent de grens tot mens bestaan
wie wil daar prikkeldraad en paaltjes slaan
zijn we begaan of spelen we de Waan
de windvlaag die wappert de drie kleuren
dit mag toch niet in onze tijd gebeuren
de zoen die vrijt, die vrijt op een pompoen
om al de tederheid niet te verleren
het oog dat lonkt achter het gaas en vol begeren
jongetjes met geweren zijn nooit echte heren
ze houden de spanningsbogen al te strak
terwijl ze in dat wrange pak zelf al te zwak
het leven met een kroon kunnen belonen
moeten hun moeders en hun dochters
rekenen op stenenregens en stalen verhalen
van kommer en kwel en van kwellende plagen
wat heeft een vrouw als zelfs het klagen
rozenkransjes bidt en zonder vragen bangend
hangend naar de streepjes zon die soms zomaar
en ongevraagd naar binnen vallen. M