De Antilliaan Poem by Madrason .

De Antilliaan
vaak zonder baan
niet in de waan
ooit een bestaan
te vaak een traan.
Veel verhalen
andere talen
muziek en streettalk
niet vreemd van
herhaald het falen.
Hij wil zo graag
het liefst vandaag
ook aan iets bouwen
hij wil vrouwen
sterke vrouwen
en ooit trouwen
een gezin met
kinderen
maar zelf is hij
kind gebleven
verweesd, verdwaasd
verbaasd, verdwaald
en eigen land
een kind aan strand
aan eiland ontkomen
aan het nachtdromen
aan het dagdromen
aan het schuimen
aan het romen
in zijn verlegenheid
soms wat te bruut
vertrouwd geen juut
het is een straatjutter
een mannetjes putter
een ritselaar bovendien
door dames graag gezien
dat grote kind met
gouden aspiraties,
verloren generaties
vaak kogels aan het einde,
hoe zijn familie, kwijnde.


M 17072015