Brigjeve Te Zemres Sime Poem by skender iljaz braka

Brigjeve të zemrës sime..

Brigjeve të pathyeshme të zemrës sime.
Spirancën metalike të shpirtit tënd
një ditë do të ankorosh.
Në butësinë e reve unë do të nge
fuqishëm me krahët e mi.
Rrënjët e mia të dala nga thellësia e deti
do të bëhen mbështeja jote e përjetshëme.

Por në ndodht një ditë, në një cast të mbrëmjes.
Ti udhën do të marrësh në një largësi të pafundëme.
Si degë që i thahen vjeshtës do këputem kraht e mi.
E mbi buzët e tua të zhuritura s'do të çelin më lule


Vetëm një ditë me ty...

Vetëm një ditë me ty doja të isha i lumtur.
Me ndryshkun e flokëve të tu të isha çmallur.
Një ditë ti përngjaja barit që buit në livadhe.
Mështeknës së bardhë më lëvozhgën e ringjallur.

Vetëm një ditë doja të ishe rëra e brigjeve të mia.
Me shkëlqimin e saj të ushqeje të dyja dashuritë
Unë qumështi i fiku të detit tënd të isha.
Ti më e forta guacë për t'më mbrojtur nga stuhia.