Apenstreken Poem by Madrason .

Lik toch nog eens
lekker aan mijn kutje
zei het trutje
frank en vrij.

Ik schrok me
een kapotje
toen ze dat zei,
maar voldeed
dapper aan de wens
van dat gekke mens
en sleepte
dwepend door
haar spoor
van het nat
van haar gat
tot aan het
spleetje.

Toen liet ze me
een scheetje
en tsja dan vergeet je
wel eens dat je
best wel diep
bent gegaan,
dan friemel
je nog wat
door aan...
en eet nog een banaan,
want ook apen spreken
van tussendoortjes
en breaken
wanneer ze -ervoor-,
er mee door
willen gaan.

Uiteindelijk
is het de platheid
die de matheid
en sleur van ons bestaan,
de geur van vergaan
kan doorbreken,
door het uit
te spreken.