Als Mensen Wensen Poem by Madrason .

We wensen zoals mensen wensen
maar verwensen ook zoals mensen verwensen
ik leun over de leuning en houdt me vast
bang om te vallen als menselijke overlast
waar moet dit heen, het zout der aarde
dat haar geheim grondig bewaarde
voelt als verzwaarde gewetensnood
voedt ons allen, want het is immers snood
geen mens wenst naarstig naar de dood. M

PS: Ik noem U mens geen Vluchteling
van mij hoeft u toch niet te vluchten van
mij noch van uw nare herinnering
dat wat ik delen kan ik gaarne deel
van overvloed toch heeft geen mens teveel! M