Alan Lomax Poem by Madrason .

Met een zak vol van geblazen lucht
wakkert hij vuur aan en verzucht
verlicht de geesten in zijn queesten
de tiran met een hart van goud
men zegt kon zelfs een steen
nog laten klinken als gezang
ik vraag me af of hij wel zingen kon
zijn instrument dat was de wens
muziek te horen van de mens
in alle staten, alle werelddelen
hij joeg een reputatie na
een roadmap naar zichzelf
maar in de wereld van de wetenschap
lijkt noest zijn werk welhaast een grap
de mensen sterven in hun lied
het zijn de sporen in grafeen
of nylon groeven neergelegd
het werd zo ook zijn groot verdriet
zijn werk leeft voort maar “stil” zijn steen.

Madrason 26072015