Achter De Lens Zat Nog Een Glaasje Poem by Madrason .

Achter De Lens Zat Nog Een Glaasje



En nog een glas
een glaasje nog
ach nog eentje dan
en dan zag hij
zichzelf verdwijnen
verdronken aan
de wijnen.

Een plaat die plots
stopt en niet verder meer
maar meneer is
vol van gemis
gewis maar weer
begonnen ergernis
aan een fles parfum
Ahumn de wijn was op.

Ach zonder wijn chagrijn
kon hij alleen maar zijn
met vrouwen en als
hij weer eens nuchter was
en zonder glas dan wilden
allen met hem trouwen
en zelfs de hooimijt
trouwde met zijn lens.

Was hij een bon vivant
enfant terrible toch
of meer nog van het
soort dat van oort tot
oort doelloos zwerven kon
er ook nog aan verdiende
op vakantie met zijn vrienden
zonder zijn vrouw erbij.

En welke bedoelde hij
het is toch waarlijk
echte kunst wanneer
je foto's publiceerde
die niemand echt waardeerde
men kon niet boos
nooit op hem zijn.

Pas laat na de nalatenschap
kon men hem zien als man en pap
de grap van al die mooie plaatjes
ongecensureerd wel waarlijk
het is werkelijk waar
gepresteerd en eveneens
gepresenteerd als kunstenaar.


Madrason za 18 okt 2014 Voor Eddy de Jongh

Saturday, October 18, 2014
Topic(s) of this poem: art
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
Madrason za 18 okt 2014 Voor fotograaf Eddy de Jongh
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Madrason .

Madrason .

waalwijk netherlands
Close
Error Success