Μεγιστίας (Τα Σονέτα Ενός Μονιά,14) Poem by Konstantinos Arvanitis
Μεγιστίας (Τα Σονέτα Ενός Μονιά,14)
Για δες εδώ, ω βασιλιά, τα σπλάχνα χαλασμένα,
κι εκείνος ο χρυσαετός, στους Μήδους πάει να γύρει.
Θα ‘χουμ ‘απόψ' ως φαίνεται στον Άδη πανηγύρι.
Και ποιος αντέχει γυναικών, μάτια χαροκαμένα…
Το ξέρω πως δεν ξεκουνάς, μ' ανήμενε κι εμένα.
Το παλληκάρι τ' ακριβό, ατός μου που ‘χω σπείρει
να διώξω, και τη φύτρα μου, ο χάρος να μη φθείρει.
Κι ύστερα παμ' όλοι μαζί, οπού ‘ναι τα γραμμένα.
Και μαθ' ακόμα πως εγώ, δε θέλω να σ' αφήσω
όχι γιατί μου το ‘γραψε, ο νόμος κι η πατρίδα,
αλλά γιατί το τάμα σου, μ' έκανε να δακρύσω.
Κι αν πίσω στο σπιτάκι μου, ποτέ δεν θα γυρίσω
και πέσω ‘δω στο πέρασμα, να μη διαβεί η ακρίδα,
θα ‘ν' δοξαστός ο θάνατος, κι αιώνια θα ζήσω.
...μαρτύριον δέ μοι καὶ τόδε οὐκ ἐλάχιστον τούτου πέρι γέγονε, ὅτι καὶ τὸν μάντιν ὃς εἵπετο τῇ στρατιῇ ταύτῃ, Μεγιστίην τὸν Ἀκαρνῆνα, λεγόμενον εἶναι τἀνέκαθεν ἀπὸ Μελάμποδος, τοῦτον ‹τὸν› εἴπαντα ἐκ τῶν ἱρῶν τὰ μέλλοντά σφι ἐκβαίνειν, φανερός ἐστι Λεωνίδης ἀποπέμπων, ἵνα μὴ συναπόληταί σφι. ὁ δὲ ἀποπεμπόμενος αὐτὸς μὲν οὐκ ἀπέλιπε, τὸν δὲ παῖδα συστρατευόμενον, ἐόντα οἱ μουνογενέα, ἀπέπεμψε... (Ηρόδοτος, Ιστορίαι,7.221.1)
...Λακεδαιμονίοισι μὲν δὴ τοῦτο, τῷ δὲ μάντι τόδε·
μνῆμα τόδε κλεινοῖο Μεγιστία, ὅν ποτε Μῆδοι
Σπερχειὸν ποταμὸν κτεῖναν ἀμειψάμενοι,
μάντιος, ὃς τότε Κῆρας ἐπερχομένας σάφα εἰδὼς
οὐκ ἔτλη Σπάρτης ἡγεμόνας προλιπεῖν.
(Ηρόδοτος, Ιστορίαι,7.228.3)
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Delivering Poems Around The World
Poems are the property of their respective owners. All information has been reproduced here for educational and informational purposes to benefit site visitors, and is provided at no charge...
4/25/2024 1:05:46 AM # 1.0.0.1119
