غرور Poem by Mehri Mehraban
غرور
(غرور)
وقتی غرورت به 'جمله ای' بندست
و چراغِ رابطه را
خاموش می کنی با یک ' فوت'
و پیامکی می شود
عرض ادب ، رفع تکلیف و احوالپرسی
می شود گفت وای به حال آدمها
.
وقتی 'آدم مجازی' می شود
کرمِ قلابِ ماهیگیرِ زرنگ
گلادیاتورِ انسانِ امروزین
برا ی صیادی، رقابت یا کمی تفریح
می شود گفت وای به حال آدمها
mesle hamishe ziba bud, amma man ghesmate payanisho motavajjeh nashodam.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Delivering Poems Around The World
Poems are the property of their respective owners. All information has been reproduced here for educational and informational purposes to benefit site visitors, and is provided at no charge...
4/18/2024 3:56:14 PM # 1.0.0.1119
Do you have an Arabic version to this poem?