μες Από Τις Νότες Της Σιωπής Poem by THEODOROS MANTAS

H μοναξιά μου μια φλόγα από ένα κερί

που αντέχει ακόμη σε μια μικρή κάμαρη να ζει

κι απουσία σου τόσο μα τόσο πικρή'

και η δακρυσμένη μου ψυχή κοιτάει

μια όμορφη λίμνη ονειρική

χωρίς όμως το Αηδόνι της πια να κελαηδεί.

Και η καρδιά μες από τις νότες της σιωπής

περιμένει να ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή

σε μια άλλη ώρα σε μια άλλη στιγμή

όπου το ρόδινο δείλι του έρωτα

σε μια γαλήνια αμμουδιά

θα περπατήσουμε πάλι μαζί.