ವಿರಹ Poem by Praveen Kumar in Divya Belaku

ವಿರಹ

ಮಾಘ ಮಾಸ ಬಿಸಿಲಿನಂತೆ
ಮಿಂಚಿ ಮನಕೆ ಬೆಳಕು ತಂದೆ,
ಶಿಶಿರ ಶಾಖ ಬೆಸೆವ ಮೊದಲೆ
ಹಾರಿ ಯಾಕೆ ದೂರ ಹೋದೆ?

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣು ಹೊಳೆದ ಬೆಳಕು
ಬಳ್ಳಿಬಳ್ಳಿಯಾಗಿ ನನ್ನ
ಜೀವತುಂಬ ತುಂಬಿಕೊಂಡು
ಸುಖದ ಗುಂಗು ತರಿಸಿದೆ.

ನಿನ್ನ ಮಂದ ತುಟಿಯ ನಗುವು
ಎದೆಗೆ ರಂಗು ರಸವ ಚೆಲ್ಲಿ,
ಕನಸ ಹೊಳೆಗೆ ಹೊನಲು ತರಿಸಿ
ಜೀವದಾಹ ತಣಿಸಿದೆ.

ನಿನ್ನ ದೇಹಕಾಂತಿ ನನ್ನ
ಭಾವ-ಪ್ರಜ್ಞೆ ಚೆಲುವಿನಲ್ಲಿ
ಮಿಂದು, ತೊಯ್ದು ಲವಣಿಕರಿಸಿ
ಪ್ರೀತಿಯರ್ಥ ಸುರಿಸಿದೆ.

Tuesday, April 26, 2016
Topic(s) of this poem: love
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success